Blog Image

Podróże małe i duże - na zdj. rybak po połowach, Madagaskar, Mahajanga 2020

O Blogu

Cale nasze życie to jedna wielka podróż z punktu A do punktu B i dla wszystkich te punkty są identyczne, rożni nas tylko droga z A do B, czasem nasze podróże się łączą i podróżujemy z kimś razem, a czasem tylko przecinają.

Podróż, to też: książka, cisza , obraz, trzymanie ukochanej osoby za rękę, to spotkania i rozstania,to płacz, śmiech, radość i smutek.

Piszę o swoich ´´podróżach``,piszę jak umiem, a moje przemyślenia i wynurzenia są subiektywne. W młodości chciałem zostać pisarzem, ale byliśmy ubodzy i nie stać nas było na maszynę do pisania :) i czytając o moich podróżach pamiętajcie .... nieszczęściem ludzkości jest szczelność czaszki ludzkiej.

Nie wiem jak długo i jak często będę pisał. Wiem jedno , ja zraniłem wiele osób i mnie zraniono, popełniłem wiele błędów, niestety czasu nie cofnę , ale wiem że czeka mnie nowa podróż i w dużym stopniu zależy ode mnie jaka ona będzie.

Nie mam konkretnego celu pisząc bloga, to po prostu kolejna podróż, ale jeżeli chociaż jedna osoba poczułaby się lepiej, i zmotywowałoby ją to do pozytywnych zmian i działania,to znaczy że było warto.

Dziękuję za wszystkie komentarze:)

kontakt:

otto@podrozemaleiduze.eu

Pozdrawiam wszystkich znanych mi i nieznanych czytelników.
Have a nice life :)

I oczywiście wszystkie osoby i postacie o których pisze są fikcyjne a jakakolwiek zbieżność z kimkolwiek jest przypadkowa.

Galeria zdjęć

Galleries pictures

https://zdjecia.podrozemaleiduze.eu/#collections

Filmy short clips on Youtube

https://www.youtube.com/playlist?list=PLtI6MRVYbuM-h2VRctZ0pYsq4X6J09mDC


Wszelkie prawa zastrzeżone! Kopiowanie, powielanie i wykorzystywanie zdjęćbez zgody autora zabronione.

Distribution and copy of films and photographs without permission prohibited.
All rights reserved.


Faleminderit – czyli jak to się robi po albańsku ?

Uncategorised Posted on pt., 29 lipca, 2022 09:59

Każdy wyjazd w nowe miejsce wiąże się z dozą niepewności, jak jest z bezpieczeństwem ?, czy łatwo znaleźć nocleg?, karta czy gotówka ? itd. Internet jest zalany najróżniejszymi informacjami, relacjami, blogami, radami.

Jest jeden sposób na zrewidowanie tych wszystkich informacji pochodzących z Internetu czy z ustnych przekazów, po prostu sprawdzić wszystko osobiście. Pierwszy przystanek – Tirana. I tu pierwsze mile zaskoczenie i potwierdzenie Internetowych informacji, w punktach wymiany walut na lotnisku kurs jest taki jak w kantorach, a nie jak na polskich lotniskach gdzie gdzie kurs jest min. 30% mniejszy.

Na lotnisku brak nagabywaczy typu : ” maybe taxi ”, można dojechać autobusem za parę złotych albo taxi, stała cena 20 EUR, jedyny problem to komunikacja z kierowcą który mówił tylko po albańsku. Podałem mu nazwę hotelu, usłyszałem okay, okay i jedziemy. Cały czas gadał do mnie po albańsku i próbował znaleźć trasę dojazdu na komórce, w końcu jak już zbliżaliśmy się do Tirany dal mi komórkę i sam musiałem wyszukać miejsce gdzie jest hotel. Tirana to jeden wielki korek i nieustające trąbienie, do tego w każdej chwili ktoś zatrzymuje samochód, włącza awaryjne i idzie coś załatwić, trochę mnie to zniechęciło do wynajmu samochodu, zasady pierwszeństwa w ruchu drogowym tez nie są dla Albańczyków obowiązujące. Dopiero po paru dniach rozgryzłem tajemnice tego niekończącego się trąbienia, są trzy podstawowe sygnały : a.) jeżeli ktoś zajedzie drogę lub zostawi samochód uniemożliwiając przejazd, b.) podczas wyprzedzania , c.) i najczęściej używany sygnał dźwiękowy jest podczas pozdrawiania, Albany jak zobaczą kogoś znajomego czy to za kierownicą czy na ulicy to trąbią, w związku z tym ze jest niezbyt liczny naród wszyscy Albańczycy się znają i to jest główną przyczyna nieustannego trąbienia.

Enver Hoxha (pol. również Enver Hodża), rządził nieprzerwanie Albania przez kilka dekad, oprócz tego ze odizolował swój kraj od całego świata, zakazał posiadania przez obywateli samochodów, to również za jego rządów zbudowano kilkaset tysięcy bunkrów, są to przeważnie male male schrony rozsiane po całej Albanii. Jeden z ciekawszych bunkrów został zbudowany na obrzeżach Tirany, miał na celu dać schronienie rządzącym na wypadek wojny jądrowej, dzisiaj jest udostępniony dla zwiedzających. Prowadzi do niego tunel.

W sumie to pięć kondygnacji ukrytych pod ziemią, mieści się tam teraz muzeum dokumentujące zbrodnie reżimu.

Skanderbeg, właściwie Gjergj Kastrioti Skënderbeu, po polsku  Jerzy Kastriota (ur. 1405 , zm. 1468) –przywódca, powstaniec i bohater narodowy. Skanderbeg jako oficer prowadził tureckie kampanie wojenne w Azji Mniejszej oraz w Europie , dochodząc w armii sułtańskiej do stopnia generała. Walczył przeciwko Serbom oraz Węgrom. Sułtan Murad II nadał mu tytuł Vali, czyniąc go gubernatorem niektórych prowincji środkowej Albanii.

Skanderbeg był szanowany za granicą, ale nie zapomniał o swoim kraju. Po śmierci swojego ojca postanowił powrócić do Albanii, aby poprowadzić jej mieszkańców przeciwko tureckim wojskom. To nieposłuszeństwo 25-letniego Skanderbega spowodowało, iż do dziś przetrwało w Albanii chrzescijanstwo, mimo islamizacji dokonywanej przez Turków. Walka Skanderbega przeciwko Turkom osmańskim stała się dla Albańczyków symbolem jedności narodowej, była czymś, z czym mogli się identyfikować. Później Skanderbeg stał się inspiracją dla zawiązania nowego państwa albańskiego. ( zr. Wikipedia)

W centrum Tirany jest plac Skanderberga i jego pomnik

a tuz obok meczet

i kościół,

i to chyba najlepiej obrazuje stosunki miedzy chrześcijanami i muzułmanami w Albanii. Chrześcijanie i muzułmanie żyją obok siebie bez jakichś problemow, często również pobierają się miedzy sobą.



To lato,

Uncategorised Posted on czw., 20 sierpnia, 2020 14:47

a właściwie ten rok jest niepodobny do żadnych innych, wszystkie plany trzeba rewidować na bieżąco i dostosowywać się do sytuacji z ! , ewentualnie bez maseczki. Szwecja na razie walczy z zarazą bez maseczki, jak widziałem dzielnych Polaków w maseczkach walczących z wirusami,to naprawdę zacząłem się zastanawiać jaki jest sens ich noszenia, bo przed czym ? , i kogo ? chroni maseczka noszona na brodzie lub szyi ?, wiele razy bylem świadkiem jak ludzie wciskali swoje czerepy w szpary pomiędzy ladę a płytę z plexi, czy to w sklepie czy w barze , ta przestrzeń jest tylko po to żeby wydać towar, posiłek, napój, widać było strach i przerażenie na twarzach biednych ekspedientów kiedy ludziska wciskali swoje rubaszne i przaśne łby w szczeliny, i z maskami na szyi zionęli jak bazyle aerozolem z otworu gębowego w kierunku straumatyzowanego człowieczka chroniącego się za płytą z plexiglasu.

W każdym razie zaraza jest i tak szybko nie zniknie, i cieszę się że zdążyłem pojechać na Madagaskar i Reunion,

bo wszystkie wyprawy zaplanowane na drugą połowę roku na razie w ”zamrażarce”.

W oczekiwaniu na lepsze czasy znalazłem jeszcze nie publikowany materiał z ostatniej wyprawy.

Reunion to wyspa pochodzenia wulkanicznego tworzona od kilkudziesięciu milionów lat przez dwa wulkany Piton des Neiges ( już nie aktywny ) i Piton de la Fournaise ktory w dalszym ciągu zmienia architekturę wyspy . W środku wyspy utworzyły się trzy kotliny ( Cirque de Cilaos, Cirque de Salazie i Cirque de Mafate )

chronione łańcuchami górskim osiągającymi wysokość 3000 m.

Dwa lata temu aby zdobyć szczyt Piton des Neiges 3071 m. wjechałem do kotliny de Cilaos. W tym roku odwiedziłem kotlinę de Salazie.

Lokalsi

W kotlinach mieszka wielu ludzi którzy ich praktycznie nie opuszczają, to potomkowie niewolników i potomkowie ich oprawców, kotliny były naturalnym miejscem schronienia dla zbiegłych niewolników których Francuzi zwozili na wyspę do pracy na plantacjach cukrowych, są tez chińscy potomkowie robotników sprowadzonych na wyspę i tradycyjnie jak p. Tzong prowadzą sklepy.

Wodospad kilku sióstr.

Kwiatek z Salazie.

Otto w Salazie.

Chyba będę musiał znowu odwiedzić Reunion bo została mi jeszcze jedna, najbardziej tajemnicza kotlina – De Mafate, do niej nie można dojechać czy wjechać bo po prostu nie ma dróg, można jedynie do niej dotrzeć pieszo, transport towarów odbywa się drogą powietrzną.

Za nim przedstawię relację z kotliny de Mafate, możecie odwiedzić de Salazie , link do zdjęć poniżej

https://zdjecia.podrozemaleiduze.eu/#collection/5c4e41e4-510a-4773-ac2f-15c34cd34b07

A ponizej krotka relacja z drogi do kotliny de Salazie.



Saint Gilles les Bains

Uncategorised Posted on sob., 11 lipca, 2020 15:07

to moje ulubione miejsce na Reunion, nie jest za duże ani za małe, ma kameralną plażę,

można się spokojnie kąpać, siatka chroni przed nieproszonymi głodnymi gośćmi, a jak za mała to można pojechać na Ermitage, to największa plaza na Reunion chroniona rafą koralową, położona jest zaledwie parę kilometrów od Saint-Gilles.

W SG jest mały port z którego wypływają stateczki z turystami spragnionymi emocji jakie dostarcza ”polowanie” na wieloryby i delfiny.

Jest wiele firm oferujących wypady dla nurków lub łowienie ryb, a jak ktoś woli spędzanie czasu na luzie, to może ”zarzucić” kotwicę w jednej z wielu tawern.

SG mam po prostu klimat i atmosferę, każdy chybaby znalazł coś dla siebie.

Mieścina spodobała mi się już podczas poprzedniego pobytu na Reunion,

tak samo jak dwa lata temu zatrzymałem się u p. Pierra w jego kolorowym hoteliku de la Plage.

Jedną z wielu ”atrakcji” Saint Gilles jest madame Tzong

i jej sklepik który w pewnym sensie jest lokalnym wariantem GS-ów Samopomocy Chłopskiej.

Gminne Spółdzielnie pamiętam z obozów i koloni, często była to główna atrakcja wypoczynku za miastem, z takich wakacji przywoziło się do domu nie tylko wszy ale również mnóstwo badziewia zakupionego w GS-ach. Te wiejskie sklepiki miały wszystko, od sznurka do snopowiązałki, przez chemię gospodarczą, żywność, elektrosprzęty, lokalne wynalazki, po badziewne śpioszki dla maluszków. Wpadaliśmy do takich sklepików i zaopatrywaliśmy się w przeterminowane słodycze, herbatniki no i oczywiście oranżadę w proszku.

Obowiązkowe były zakupy tabaki, piłeczek kauczukowych i wszystkich innych rzeczy których nie było w kioskach Ruch-u.

Takie GS-y prowadzone przez Chińczyków wyglądają na całej wyspie identycznie, można w nich kupić wszystko, w każdym jest jakaś madame albo monsieur którzy podobnie jak ich sklepy mają dobrze ponad 100 lat, sklepy prowadzą razem z dziećmi, wnukami i prawnukami.

Te chińskie GS-y są również mniej lub bardziej legalnymi wyszynkami, sklepik Madame Tzong nie jest tutaj wyjątkiem, to miejsce socjalizacji i integracji, lokalsi już od samego rana wpadają na piwo które spokojnie można spożyć na miejscu ”zagryzając” papieroskiem, można tez wypić 40-kę rumu jak to czyni wielu tatusiów podczas gdy ich pociechy szczebioczą w wózeczkach.

Z p. Tzong wiąże się również pewne zdarzenie które miało miejsce. Jednego dnia umówiłem się na nurkowanie w lokalnym klubie, mieliśmy wyruszyć o 9-ej, wstałem wcześniej i pomyślałem ze pojadę na plażę porobić fotki, w trakcie sesji doznałem bolesnego ”skrętu” w jelitach, poczułem się znowu jak na Madagaskarze, tam takie skręty były codziennością, należało mieć papier przy sobie, bo nie wiadomo kiedy nastąpi atak.

Od powrotu na Reunion minęło już parę dni i powoli się wszystko normowało, dlatego tym bardziej bylem zaskoczony atakiem który tak samo szybko znikł jak się pojawił, a tam, to tylko gazy pomyślałem, dopiero jak usiadłem za kierownica okazało się jak bardzo się myliłem. Jeżeli ktoś z was jeździł na rowerze z gaciami z gąbką to wie o czym mówię, normalnie jak bym miał pieluchę, do tego ten aromat.

No i panika za chwile nurkowanie a ja obs…y, pojechałem do lokalnego sracza, no i du…a, brak papieru i wody, uratowała mnie pani Tzong kupiłem papier i gacie.

Nurkowałem w wielu miejscach, Morze Śródziemne, Karaiby, Morze Czerwone, Morze Andamańskie, i każde nurkowanie to nowa przygoda, nurkowanie w Oceanie Indyjskim to kolejna, bezdyskusyjnie Egipt i morze Czerwone to najlepsze miejsce w jakich nurkowałem, ale zobaczyć kilkanaście płaszczek ” śpiących na dnie” to przebija wszystko 🙂

zreszą zobaczcie sami

A ponizej link do fotek

https://zdjecia.podrozemaleiduze.eu/#collection/809b5a3f-f044-4b2c-b423-1463c7e26e9e



La Paix

Uncategorised Posted on śr., 17 czerwca, 2020 18:58

to jedno z tych miejsc których nie udało mi się odkryć podczas poprzedniego pobytu na Reunion. La Paix – to również jeden z wielu wodospadów na wyspie. Droga do samego wodospadu prowadzi nad ” basenem” który zasila wodospad,

potem stroma ścieżka w dół i jesteśmy nad ”basenem” do którego wpada La Paix, obok głównego wodospadu jest jeszcze jeden o wiele mniejszy, można pod niego wejść 🙂

Po przeprawie prze dżunglę orzeźwiająca kąpiel , zresztą zobaczcie sami filmik poniżej

Woda wpada do zbiornika z kilkunastu metrów , bardzo trudno dopłynąć pod sam wodospad bo prąd jest dosyć silny.

Poniżej link do fotek

https://zdjecia.podrozemaleiduze.eu/#collection/e6424407-2c9a-4020-bec4-a892a55e6d25



Jak

Uncategorised Posted on śr., 03 czerwca, 2020 15:04

ten czas za….a, ani się człowiek obejrzał a minęła 1/3 roku od mojego powrotu z Afryki, zapomniałem ze w drodze powrotnej z Madagaskaru zatrzymałem się na mojej ukochanej wyspie -Reunion, odwiedziłem wiele nowych miejsc których nie zdążyłem zobaczyć podczas poprzedniego pobytu.

Podczas erupcji wulkanu Piton de la Fournaise, w 2004 roku lawa dotarła do oceanu przy okazji zalewając odcinek drogi biegnącej wokół wyspy, a tak wygląda zastygła ”rzeka” kilkanaście lat później.

Na miejscu starej położono nową drogę.

Moim marzeniem było zobaczyć ”żywy” wulkan, poprzednim razem jak bylem na Reunion spędziłem tam parę tygodni, a wulkan nic , ani pierdnął , martwy.

Tym razem miałem o wiele więcej szczęścia, pewnego dnia zadzwonił kolega i powiedział ze po mnie zaraz przyjedzie bo wulkan się ”obudził” , nie był to jakiś spektakularny wybuch, do tego policja trzymała ciekawskich na dystans, łatwo jest zatruć się gazami, w każdym razie erupcję widziałem i słyszałem :), a poniżej krotki filmik ze spotkania z ”żywym ” wulkanem.

Mam nadzieję ze to nie była moja ostatnia wizyta na tej przeuroczej wyspie.

Poniżej link do fotek które zrobiłem w 2018 roku wędrując po wulkanie.

https://zdjecia.podrozemaleiduze.eu/#collection/289067




Droga.

Uncategorised Posted on sob., 09 maja, 2020 15:37

Na koniec tej, przygody, wędrówki, chciałbym Wam przybliżyć jak się podróżuje po Madagaskarze. Mimo wielu prób nie dało się wynająć samochodu, chcesz wynająć ?, to tylko z kierowcą, nie ma innej opcji, jest to trochę dziwne bo kierowca staje się uczestnikiem całej wyprawy , ale okazuje się, że z czasem jest niezbędny.

Drogi którymi podróżowaliśmy były głównymi drogami, ale i tak mieliśmy wiele niespodzianek. I tak sobie myślę, jak podróżował Maurycy Beniowski ? – ” król ” Madagaskaru , który już tu zagościł w 1776 roku, a jak podróżował Arkady Fiedler?, który na Madaskarze poślubił dwie kobiety?

„Podróż moja na Madagaskar obfitowała w liczne i głębokie wzruszenia osobiste: całym sercem pokochałem daleką wyspę, jej ludność, krajobrazy i zwierzęta do tego stopnia, że troski, nadzieje i pragnienia Howasów czy Betsimisaraków stały się poniekąd także moimi.”

– źródło National Gegraphic

Droga jest kręta 🙂

Jakiekolwiek próby wynajęcia samochodu spełzły na niczym, można wynająć samochód ale z kierowcą, i teraz rozumiem dla czego , jest bardzo niebezpiecznie, niby droga wygląda normalnie, a za chwile tragedia !!!

Może się jakieś drzewko zsunąć :))

Nagle dziury, ale tu mam na myśli takie w których schowa się cały samochód nie są wyjątkiem.

W Mahajagandze tez mieliśmy małą przygodę, urwało nam się koło !!!, jedziemy sobie na szczęście dosyć wolno, i nagle huk a obok samochodu turla się koło, udało nam się odnaleźć wszystkie śruby, bylem pełen podziwu dla Stevea naszego kierowcy, facet miał tak z metr 50 sięgał mi do ramienia, sam zamontował koło, a to nie są male rzeczy w takim Nissanie Patrol.

Mieliśmy parę przypadków, raz wpadliśmy w poślizg na plamie oleju. Innym razem, jeden z tych busików transportujących ludzi i kozy mało się na nas nie przewrócił.

a tu poniżej macie relację z tych przygód

A poniżej zdjęcia które Wam przybliżą Madagaskar 🙂 rozszerzona sesja zdjęciowa poniżej.

https://zdjecia.podrozemaleiduze.eu/#collection/91d56d86-090e-4121-b036-af1a5ec6ca64



Ankarafantsika

Uncategorised Posted on pon., 27 kwietnia, 2020 11:24

National Park – to esencja Madagaskaru , udało mi się tu spędzić dwa dnia, w końcu zaspokoiłem trochę pożądanie egzotyki, przygody.

Pobyt i zwiedzanie Parku pozwoliły sobie wyobrazić jak kiedyś wyglądał Madagaskar. Bogactwo flory i fauny przytłaczało, to co sfotografowałem to tylko mała część.

Zrobiliśmy przejażdżkę po największym jeziorze parku w którym jest mnóstwo krokodyli,

nasz przewodnik Ndrema , mówił ze pracuje od 20 lat w parku i średnio 1 człowiek rocznie traci życie zjedzony przez krokodyla.

Baobab obejmuje 8 gatunkow , 6 z nich to endemity Madagaskaru, te za nami mają 500 lat.

Gąsienica albo stonoga nie wiem co to jest, w każdym razie w momencie zagrożenia zwija się w kulkę.

a tak wygląda przed ”zwinięciem” .

Niestety nawet w parku który niby jet chroniony były ślady wyniszczającej aktywności ludzi, wieśniacy potrzebują trawy dla swoich krów i wypalając lasy, przeobrażają się one w takie poletka, na których wyrastają nie grzyby a kopce termitów.

Później po ulewnych deszczach dochodzi do erozji ,

a to koncowy efekt, bardzo pięknie to wygląda, ale te kaniony maja po kilkadziesiąt metrów głębokości i wszystko to spłynęło do kanału Mozambickiego.

poniżej zapraszam na krotką relację filmową z parku.

a tu jest link do zdjęć .

https://zdjecia.podrozemaleiduze.eu/#collection/27eade1e-4886-46b7-8289-d639297b3829



Piton de la Fournaise

takie tam Posted on czw., 12 lipca, 2018 09:30

To jedno z tych miejsc dla których warto było wydać kasę i przylecieć na
Reunion , no po prostu orrrr….. już samo dotarcie do punktu z którego trzeba wyruszyć
w wielogodzinną wędrówkę jest niesamowitym przeżyciem ,

to wspinaczka krętymi dróżkami na parking położony
na wysokości około 2200 m.


Jeżeli ktoś ma
chorobę lokomocyjną to powinien łyknąć jakiegoś procha , droga to jedno wielkie
spaghetti 180 stopniowych zakrętasów , do tego startując z poziomu morza po
drodze przebija się warstwę chmur i jedzie
się w mleku. Mija się takie miejsca które bardziej przypominają Marsa , wymarzona
sceneria dla Gwiezdnych Wojen.

Po tym preludium , trzeba zejść w ścieżce wykutej w pionowej ścianie, ( jakieś kilkadziesiąt metrów
w dol )

potem wędrówka płaskowyżem zalanym zastygłą lawą i wspinaczka po
wulkanie do krawędzi .

W sumie jakiś 6
godzinny spacerek No i co ? No i jak zwykle …. ? Polazłem
w nie tę stronę i zamiast na punkt
widokowy wlazłem nad samą koronę krateru .

Już jak wspinałem się po tym żużlu i pumeksie wulkanicznym , pomyślałem ze
chyba cos nie tak, i ze zgubiłem drogę , przed krawędzią zaczęły pojawiać się na
parę metrów głębokie szczeliny i pęknięcia , jak doszedłem do krawędzi dopiero
sobie uzmysłowiłem ze mogłem się sp…. razem z tym ‘’plastrem skalnym ‘’ ,

Zresztą zobaczcie sami

a tu link do zdjęć

https://zdjecia.podrozemaleiduze.eu/#collection/289067



Key West

Floryda Posted on sob., 10 grudnia, 2016 23:30

To mieścina
na samym końcu archipelagu Florida Keys ,
żeby tam się dostać to z Miami trzeba jechać ze dwie godzinki ,


wszystko połączone
wieloma mostami z których najdłuższy to Seven Miles Bridge ma ponad 10 km i
zbudowano go obok starego zbudowanego na początku zeszłego wieku. Z jednej
strony Atlantyk,

a z drugiej Zatoka Meksykańska.

A jak
chcecie, to się możecie ze mną przejechać smiley po moście, będziemy mijać the Pigeon Island, małą wysepkę nad którą biegnie stary most. Wyspa gołębia albo ”Cayo Paloma”  bo taka była jej pierwotna nazwa, ma ok. 2ha powierzchni, na początku zeszłego wieku mieszkało na niej do 400 robotników budujących most, byla tez przez jakiś czas miejscem odosobnienia dla przestępców

Samo Key
West hmmm, jak to turystyczne miasteczko , na głównej uliczce Duval street , tłoczą
się knajpy, bary i restauracje, a w każdej jakiś nieodkryty jeszcze grajek , przypominało
mi to trochę Władysławowo, tylko lepszy standard, parę godzin zwiedzania
wystarczy w zupełności.

W hotelu można
było się dogadać po polsku bo pracowali ludzie z Czech , Rosji , Ukrainy i
Polski, hotelik polecam z zewnątrz zwykły domek , ale za to 3 baseny, i co najważniejsze, nie przyjmują rodzin z milusińskimi bachorkami , goście to rodzice którzy chcą raczej odpocząć od swoich pociech 🙂

Jeżeli chodzi
o oznaczenia ulic to tez maja swój system , nazwy większych ulic są zawieszone na
tablicach nad skrzyżowaniami , i na slupach betonowych na skrzyżowaniach , a na
domach tylko numerki.

Jeżeli ktoś gustuje
w polskiej wódeczce ‘’Chopin’’ albo ” Belveder” to niech
raczej przywiezie ze sobą, bo tu to górna półkasmiley

No i jeżeli był
we Władysławowie to tak jak by był w Key West,

ale oceńcie sami

https://zdjecia.podrozemaleiduze.eu/#collection/289010



Takiej

Floryda Posted on sob., 10 grudnia, 2016 01:55

Okazji nie
mogłem przepuścić , zobaczyć pogrzeb El
Komendante , to się zdarza tylko raz, dlatego pojechałem do Key West, najbardziej na południe położonego zakątka USA , jest to też miejsce położone najbliżej Kuby .

Jedyna szansa żeby zobaczyć pogrzeb Castro. to
skoczyć na spadochronie , no i skoczyłem,

ooo tam widać jego trumnę i
płaczących Kubańczyków, serce wielkiego wodza przestało bić

Archipelag
Florida Keys , to taki nasz półwysep Helski . tylko że trochę dłuższy bo z Key
Largo do Key West to jakieś 160 km, jak
przekopią mierzeje Wiślaną to też będzie
jak Florida Keys , tak że właściwie nie ma sensu żeby tu przyjeżdżać.

Jedna rzecz
o której trzeba pamiętać w Stanach to napiwki , praktycznie wszędzie trzeba
dawać napiwki, i dobrze wziąć to pod uwagę w budżecie jak się jedzie do
USA, ale zaskoczyło mnie trochę że

pilotowi i
instruktorowi też musiałem dać napiwki , tzn. nie musiałem, ale to dziwna
sytuacja , bo jak bym nie dał, to co
??? , może by mnie wywalili z samolotu bez spadochronu , dlatego dałem przed
skokiem i jeszcze głośno mówiłem że

wrzucam do
puszki na napiwki żeby wszyscy słyszeli.

To z tym napiwkiem
to mi przypomniało sytuację z Rosji z początku lat 90-tych, jak mieszkałem w
Petersburgu to znajomy który leciał samolotem z Pulkova do Moskwy opowiadał ,
jak to z kabiny pilotów wyszedł gościu z czapką
i zbierał kasę, niby na wachę , z tym że to był samolot rejsowy ???
w którym siedziało kilkudziesięciu
pasażerów ???

Cały ten
biznes prowadzi Will ( to ten do którego jestem przypięty ) i jego żona która jest
też pilotem,

Tu biuro

To lotnisko

A to
pyrkawka z której się skacze

Anyway, skoczyłem , na pekińczyka smiley

Pogrzeb el Comendante zobaczyłem , bo akurat odbywal sie na Kubie i to by było na tyle.

A tu
fotki

https://zdjecia.podrozemaleiduze.eu/#collection/289003

i

filmik



Pisałem

Floryda Posted on śr., 07 grudnia, 2016 20:50

Wcześniej o
tym jak nasze życie może się nagle odmienić , bo np. się spóźnimy , coś nas
zatrzyma , jak każde spotkanie i rozstanie może być już ostatnim.

I właśnie miałem
taką przygodę która się mogła rożnie skończyć a tego tekstu bym nie napisał.

Ale po kolei
, jadąc do Miami

odwiedziłem Fort Lauderdale

i mam bardzo mieszane odczucia , z jednej
strony wille jak pałace i parkujące obok jachty, a z drugiej strony taka pustka
, prawie nie było ludzi , takie wymarłe miasto , tylko czasami jacyś serwisanci
i ochrona.

To oczywiście
w tej części bardziej zamożnej , bo w innych był większy ruch. Wszystko to jakieś
nierealne jak z fantastycznego filmu gdzie wszyscy mieszkańcy znikają w
tajemniczy sposób.

Już wiem o
co chodzi z tą kawą i dlaczego często jej nie mają w restauracjach , po prostu żeby ludzie za długo
nie siedzieli, od kawy to są Starbucksy !!! , bo nawet jak mają kawę to mówią żeby
iść do Starbucksa , haha , jeżeli powiemy ze chcemy się tylko napić kawy. Chodzi po prostu o kasiorę , często nie zdążą przynieść dania ale już serwują rachunek
– to się nazywa serwis !!!

Ciekawe jest
tez płacenie kartą , nie podchodzą do stołu z terminalem , zabierają kartę i już
, a kasę ściągają bez pinu, dlatego lepiej płacić gotówką.

Wieczorem dotarłem
do Miami ,


a że hotel był przy głównej
ulicy no to sobie poszedłem na spacerek ,

no i chwilę po zrobieniu tego zdjęcia

zaatakował mnie jakiś narkoman , podjechał
na rowerze i się rzucił na mnie , facet miał ze dwa metry wzrostu , wrzeszczał Respect
!!! , przywalił mi z pięści w głowę , byłem
w takim szoku że nawet nie zdążyłem zareagować , no k….. szok. Tak samo szybko
jak się pojawił tak i wskoczył na rower i zwiał.

No cóż ja mogę
Wam powiedzieć , niestety będziecie się jeszcze musieli ponękać tymi moimi
wpisami , dopiero w hotelu do mnie doszło ze świr mógł mieć
gnata albo kosę i trochę delirkę miałem.

See you
later albo raczej na miejscu by było hasta la vista , bo tu szybciej się można dogadać
po hiszpańsku.

a tu parę zdjęć

https://zdjecia.podrozemaleiduze.eu/#collection/288996



Dokonało się

Floryda Posted on wt., 06 grudnia, 2016 19:59

Ponad pól
roku przygotowań, i udało się 5 godzin 17
minut i 43 sekundy , myślałem że się uda poniżej pięciu godzin , ale po 30-u kilometrach
zaczęły mnie łapać skurcze i musiałem
zwolnic bo bym się nawet nie doczołgał .
1069-e miejsce na ponad 2500-set startujących.

Bieg rozpoczął
się o 6-ej rano bo wielu by nie dobiegło ze względu na temperaturę , tak wyglądałem przed

Super
atmosfera, mnóstwo ludzi którzy wspierali , i wolontariuszy
którzy rozdawali wodę i napoje do uzupełnienia elektrolitów, a trasa wzdłuż Indian
River przepiękna.

Zaczepiły
mnie amerykanki które rozpoznały że mam polską flagę na plecach i namawiały żebym wziął udział
w matronach we wszystkich stanach , to
by mi zajęło jakieś 25 lat jak bym zaliczał dwa rocznie , no albo ponad 4 jak
bym biegał raz w miesiącu , one już ponad połowę zaliczyły.

Oprócz skurczy , dopadła mnie tez tak zwana ‘’ ściana’’
nie byłem pewien czy dobiegnę , ale człowiek może wiele wytrzymać i zrobić a wszystko
siedzi w psychice.

A to już po

Taką blachę dostałem ,

waży kilogram i można nią zabić , może to nie najpiękniejszy
medal ale dla mnie jest więcej wart niż jak by był ze złota.

A wszystko to
dzięki tym stópkom, butkom i skarpetkomsmileysmileysmiley

I muszę Wam się przyznać, wzruszyłem się smiley

A tu krótki
filmik z biegu

I parę fotek

https://zdjecia.podrozemaleiduze.eu/#collection/288973



Prezent

Szwajcaria Posted on wt., 30 sierpnia, 2016 19:52

No i jak co
roku nadszedł ten dzień, urodziny, niestety z każdym rokiem czas pomiędzy
wydaje się coraz krótszy. Osobiście nie przepadam za urodzinami, bo ważniejszy
jest czas pomiędzy i właściwie to życzenia to może bardziej należą się matkom,
ale dziękuję za pamięć i za życzenia które dostałem, niestety oprócz daty
swoich urodzin pamiętam daty urodzin tylko dwóch osób , tak ze nie
gniewam się jak ktoś nie pamiętał, i przepraszam jeżeli komuś nie złożyłem sam
albo nie złożę.

Byłbym
zakłamany jak bym powiedział ze to nie jest przyjemne jak ktoś złoży życzenia
albo kupi prezent, to znaczy ze nie jest się całkowicie zapomnianym.

Ogólnie to
mnie to krępuje jak dostaje prezenty czy życzenia bo właściwie nie wiem za co,
ale jedne urodziny na pewno zapamiętam do końca życia, to jak dzieci siedmio- i
ośmioletnie przygotowały mi urodziny, coś tam narysowały, zrobiły,

nadmuchały
baloniki , a wszystko w wielkiej tajemnicy, ich radość przy wręczaniu wykonanych
własnoręcznie prezentów i śpiewaniu była tak wieka ze aż się wzruszyłem , to
wszystko takie naturalne, szczere i niewinne. I w gruncie rzeczy jest to dosyć smutne, ze tak się zmieniamy z wiekiem.

Nigdy nie
kupuje sobie prezentów ale w tym roku pomyślałem, ze właściwie to dlaczego nie ?

A jak się
dowiedziałem że w związku z 72-ą okrągłą
rocznicą skoku kuriera Józefa Uznańskiego który skoczył z
kolejki na Kasprowy aby si uratować przed gestapowcami, będzie można z niej skoczyć na bungy, no to chyba lepszego
prezentu nie mogę sobie zrobić, no i skoczyłem.

Dzień wcześniej
trochę połaziłem po szlakach, piękna jest ta nasza natura , można spotkać wiele
zwierząt np. owce albo kozice.

Byłbym zapomniał
muszę podziękować za prezent Mamie ( która również dołączyła do grona czytelników
). Prezent na początku bardzo mnie zaskoczył i ze sama wpadła ale później wszystko
zrozumiałem, oto obiektyw i raz wygląda tak,

A raz tak

Hm mam już swoje
lata i wiadomo ze kobiety zawsze mogą ale nie zawsze chcą, a faceci na odwrót,
nie zawsze mogą, haha, ale teraz jak wyciągnę sprzęt , to każda kozica, sarna czy
łania moja , nawet na kilometr.smiley

Dziękuję ze
mnie urodziłaś no i za prezent.

filmik ze skoku

 

a tu parę fotek ze skoku

https://zdjecia.podrozemaleiduze.eu/#collection/288978

i z wycieczki po górach ,

Harder Kulm i Spiez

https://zdjecia.podrozemaleiduze.eu/#collection/288985

Grindelwald

https://zdjecia.podrozemaleiduze.eu/#collection/288986

Wszystkim którzy kiedykolwiek myśleli o bungee , polecam,
zróbcie to , cala ekipa super profesjonalna, ze mną skakały cale rodziny , najciekawsze to, to ze skakały
matki z dziećmi, a faceci stchórzyli i gapili się tylko z platformy ( hm może liczyli ze guma się urwie , haha) , ta która skakała za mną i zgubiła buty, skakała z trojka swoich
dzieci.

więcej info znajdziecie na

http://www.alpinraft.com

i pamiętajcie

wierze w Was, dacie rade , trzymam kciuki smiley

a tu foty z Interlaken

https://zdjecia.podrozemaleiduze.eu/#collection/289001



Szrama na raju

Gwadelupa Posted on niedz., 14 sierpnia, 2016 23:08

Chociaż nie
jestem zwolennikiem zwiedzania miast szczególnie jak są upały, to wybrałem się do
Pointe-à-Pitre ( Les Abymes bo taka jest nazwa miasta)


największego miasta na Gwadelupie, i tak jak Basse-Terre ( Baie-Mahault) było w miarę
ciekawe i do tego fajnie położone wspinając się od oceanu do podnóża wulkanu,

to Pointe-à-Pitre
to totalna porażka,

Zaniedbane, mierne i bierne, na głównym
placu w centrum z trudem z znalazłem jedyna restauracje ala bar samoobsługowy,

w bocznych uliczkach sklepy z tanimi ciuchami z Chin i Tajlandii , każdy dom
czy kamienica do remontu, ogólne wrażenie bardzo negatywne szczególnie jak się porówna
do innych miast i miasteczek, nic dziwnego ze turystów tez prawie nie spotkałem,
za to parę razy podszedł lokalny Krzychu czy Zdzichu, i prosił o fajkę albo o cenciaki
na berbeluchę, tak ze w pewnym sensie poczułem się swojsko chociaż parkingowych
nie widziałem.smiley

Jak pytałem lokalnych dlaczego największe
miasto jest tak zaniedbane, okazało się ze jak w latach 70-ych potargało trochę
okolicznymi wyspami , to wielu ludzi się tu przeniosło, a dawni mieszkańcy
wyjechali do Francji albo pobudowali domy, tak ze teraz mieszka tu mieszanka
ludzi z innych wysp państewek. Podobno są jakieś plany na rewitalizacje i maja wpompować
kasę, ale do tego czasu aż wyremontują mieścinę to nie polecam, ale to oczywiście
moja subiektywna uwaga.

No ale to może trochę jak w życiu coś nam się wydaje piękne i nieskazitelne na pierwszy rzut oka ( rzucamy okiem haha) , ale jak się poskrobie trochę  to pod tą nieskazitelną powierzchnią kryją się niespodzianki, nie zawsze przyjemne, samo życie 🙂 ,chodzi tylko o to żeby minusy nie przesłoniły nam plusów smiley

hm, oceńcie sami , link do fotek poniżej

https://zdjecia.podrozemaleiduze.eu/#collection/288974

chociaż wyszło o wiele lepiej na zdjęciu niż w rzeczywistości , to tak ja ze mną hahaha



Berbelucha

Gwadelupa Posted on pt., 12 sierpnia, 2016 12:20

Berbelucha.

No cóż ja mogę Wam powiedzieć
, ekspertem nie jestem ale jakieś doświadczenie posiadam.

Każdy raczej wie z autopsji czym jest alkohol i jaki
wpływ ma niego lub jego bliskich. To ogólno dostępny narkotyk, antydepresant
wymyślony tysiące lat temu. Pijemy z różnych powodów i w różnych ilościach ,
jedni już nie piją , inni dopiero zaczną .

Mieszkańcy Gwadelupy nie są wyjątkiem i jest tu wiele
rumowni, u nas robią to z ziemniaka a tu z tego.

Takich rumowni na wyspie jest kilka, wszystkie czynne i można je zwiedzać

Ja wybrałem tę ,

ni wolno było robić zdjęć w muzeum, dlatego
zrobiłem.

Była tez możliwość degustacji, taki barek samoobsługowy, niektórzy bardzo
spragnieni wiedzy obeszli cale muzeum ze trzy razy w tym samym czasie co ja
raz, to się nazywa pociąg do nauki.

Zakupiłem parę buteleczek, na nagrody konkursowe

i dla
tych którzy złożyli zamówienia ( dziwne ze odezwali się do mnie ludzie z
którymi nie rozmawiałem wiele lat , niestety lista już jest zamknięta.

No to na zdrowie ! chociaż brzmi to dosyć idiotycznie
szczególnie jak spożywa się alkohol, haha

a poniżej link do fotek z destylarni rumu

https://zdjecia.podrozemaleiduze.eu/#collection/288977



Coś do czytania

takie tam Posted on niedz., 07 sierpnia, 2016 22:55

Książkę kupiłem
bo widziałem parę programów z facetem z okładki Sławkiem Opalą, pierwowzór
„Desperado„, policjant wydziału ds. zabójstw którego skazano za udział w zorganizowanej
grupie przestępczej ( najprawdopodobniej był niewinny ) , odsiedział 2 lata , a
po wyjściu z kicia popełnił samobójstwo.

To książka
mocna, jeżeli ktoś jest wrażliwy to niech nie czyta. Napisał ją Patryk Wega , twórca
Pit Bulla, tak ze jak komuś podobał się ten serial, to nie będzie zawiedziony,
to książka wywiad rzeka z policjantami z różnych wydziałów, po przeczytaniu już
się nie dziwię ze wśród policjantów jest tylu samobójców, alkoholików i tylu rozwodników.

Książkę
czyta się jednym tchem, z jednej strony jestem pełen podziwu ze są jeszcze jacyś
uczciwi policjanci którym chce się pracować, z drugiej strony to zastanawiam się
czy system nie jest ich większym wrogiem od bandziorów których wyłapują.
a tu parę cytatów

https://zdjecia.podrozemaleiduze.eu/#collection/289004
Polecam !!!



Plantacja La Griveliere

Gwadelupa Posted on pt., 05 sierpnia, 2016 19:27

Lubię kakao
ale kawa trzyma mnie przy życiu , napój rozpowszechniony na całym świecie, a Szwedzi
są na drugim miejscu na świecie jeżeli chodzi konsumpcje per capita zaraz po Finach,
a wszystko ma to swoje korzenie w czasach wielkiej biedy i niskich cen kawy, po
kawie ludzie mniej jedli, do tego, wiek temu kawa w pewnym momencie osiągnęła
tak niskie ceny ze używano jej w pociągach zamiast węgla.

Plantacja La
Griveliere jest położona w górach i dowiedziałem się o niej nie z przewodników
ale od Bożeny i Mirka, którzy mieszkają na Gwadelupie, pozdrawiam.

Kiedyś
ludzie wspinali się na górę żeby przez dwa tygodnie mieszkać w szałasach i zbierać
kawę, dzisiaj można tam dojechać i dla samej drogi warto tam pojechać, strome dróżki
gdzie mieści się tylko jeden samochód, czasami mijanki, jeżeli ktoś ma lęki wysokości
albo nie potrafi ruszyć pod górę to nie powinien prowadzić.

Rocznie
produkowane jest jakieś 500 kg kawy, ciekawe jest ze sposób pozyskiwania
przypomina sposób w jaki pozyskuje się Kopi luwak albo kawa luwak – najdroższy gatunek kawy pochodzący z południowo-wschodniej Azji , wytwarzany z ziaren kawy
, które wydobywane są z odchodów zwierzęcia z
rodziny łaszowatych. Tu jest podobna sytuacja tylko ta kawa jest wytwarzana
z ziaren kawy które są wydobywane z odchodów ptaków Kupa Lupa, co oznacza
metreska w miejscowym narzeczu, nie wiadomo tez czy nazwa wyspy nie wzięła się od
nazwy ptaka.

Udało mi się
sfotografować ptaszka

Hm, no nie wiem, może oprowadzacz zjadł tez parę ziaren.

a to chlebowiec

a to owoc kawowca


a to kibelek plantatora

a to ? nie wiem

w każdym razie nie bierzcie do ręki , śmierdzi jak mieszanka koziego sera i starych skarpet.

Specjalne podziękowania dla reżysera i operatora Mirka, jeżeli ktoś chce się przejechać to zapraszam do relacji z drogi do plantacji.

a foty tu

https://zdjecia.podrozemaleiduze.eu/#collection/288992



Duxime Chute du Carbet

Gwadelupa Posted on niedz., 31 lipca, 2016 19:46

To jeden
z wielu wodospadów na Gwadelupie,

jak już będziemy znużeni kąpielą, plażami ,
czy wulkanami, to warto zrobić wycieczkę pod wodospad. Miejsca wodospadów są często
położne już w górach, jest tu super rześkie powietrze, i możliwość odpoczęcia od
upałów, można znaleźć wiele miejsc postojowych wzdłuż rzek i urządzić sobie
piknik.


Jednym
z największych jest Duxime Chute du Carbet , po półgodzinnej wspinaczce przez
las docieramy do platformy widokowej i dalej STOP !

Na ale
nie był bym Ottokar Octopus ( taki przydomek dal mi kolega jak zobaczył filmy z
nurkowania ) jak bym tam nie wlazł , haha . Dobrze ze nie dostałem przydomka
Octopussy smiley, bo dla faceta to już
kanał, można się tylko pochlastać, albo pussywagon –
jeszcze lepiej, haha.

Znajomy napisał ze ta historia z powiązaniem z Cousteau robi ze mnie podróżnika
na miarę Tony’ego Halika , nie, no
bardzo dziękuję , ale jestem zbyt skromny, to za wysokie progi, do tego hallik
po szwedzku to alfons, nie, no ja rozumiem ze moje wybory partnerek bywały różne, ale tak to już bywa, nie wszystko złoto co się błyszczy, hihi

Już pod sam wodospad trzeba iść rzeczką , musiałem się
wpakować pod sam wodospad jak już tam doszedłem, ale nikomu tego nie radzę , na
górze, wodospad jest połączony z jeziorem w którym są olbrzymie ryby i czasami któraś
się przedostanie rynną i można taką rybą dostać w głowę, ale mi to już i tak nic nie grozi,
haha

Tak ze Kochani jak tam będziecie to jedźcie pozwiedzać wodospady
i pamiętajcie

Wierzę w Was, dacie radę i trzymam kciuki żeby Wam ryby
na głowę nie pospadały

A foty na

https://zdjecia.podrozemaleiduze.eu/#collection/288975



La Soufrière

Gwadelupa Posted on czw., 28 lipca, 2016 13:01

Ujście
siarki po francusku czyli zgniłe jajo albo sulfobengal jak kto woli, czynny
wulkan który wznosi się na wysokość 1467 m n.p.m. i któremu puściły zwieracze w
1977 roku , tak ze trzeba było ewakuować mieszkańców z lezącej poniżej stolicy
Gwadelupy, Basse-Terre.

Ale
zanim opiszę wyprawę chciałbym podziękować za komentarz TKT, bardzo budujący i
krzepiący bo wiem ze szczery, ale mam małą uwagę do uwagi, naprawdę robię co
mogę, staram się nakręcić fajne filmy i znaleźć fajnych i przystojnych aktorów,
a jak wiadomo: film to jedna z najważniejszych ze sztuk !!!, i ja rozumiem ze
może to psst i bulbul jest lekko wykurzające, ale czy ta uwaga nie jest
związana z jakąś traumą , np. podróży windą w ilości osobników mniej niż trzy a
więcej niż jeden, i może dojść wtedy do sytuacji ze nie ma na kogo zwalić
podkołdernika zjadliwego ???

Zastanawialiśmy
się jak rozwiązać ten problem, niestety YouTube pozwala tylko na muzę którą
sami proponują, ale jest genialne wyjście- wyłączyć głośnik i na przykład
zanucić „ Jesteś szalony„ lub cos w tym stylu, chociaż osobiście poleciłbym,
Frania Sinatrę i „ I did it my way„

A
wracając do wulkanu, trzeba dojechać do Basse-Terre, no i tam zaczynają się
schody, bo drogowskazy są rzadko, ale po wielu próbach udało nam się znaleźć
drogę, jest to wspinaczka, krętą i wąską
drogą, do tego bardzo stroma tak ze jedyneczka i trąbienie na każdym zakręcie.

Na
samym początku wspinaczki jest zbiornik w którym ludzie się kąpią,


podobno
odmładza taka kąpiel, co ja zauważyłem, to zapaszek przypominający wodę Zuber,
tu się ludzie kąpią a u nas to piją, może można by to jakoś połączyć , moczyć
się popijając Zuberem ?

Droga
jest dosyć stroma, śliska i wąską, i łatwo się wywalić na kamyczkach, Wspinając
się w tym lasku deszczowym, człowiek się momentalnie męczy a powietrze robi się
coraz rzadsze.

Byłem
trochę zaskoczony jak spotkaliśmy , starsza parę która schodziła, oboje mieli
klapeczki, pan ciągnął za rączkę a pani niosła wnuczusia w wieku jakieś piec
latek, no gratuluję fantazji lub jej braku.

Jak się
w końcu wydostaniemy z tego lasu tropikalnego, po jakimś 30 minutowym szybkim
marszu, czeka na nas nagroda , olbrzymia polana, orzeźwiające chłodne powietrze
no i widoki jak nie ma mgły.

Z
polany jest przejście na olbrzymi wyasfaltowany plac, a potem dwie możliwości
albo od razu wspinaczka albo dłuższa trasa.

Na tym
rozdrożu zastał mnie oto i taki widok

Byłem
pełen podziwu, właśnie oto chodzi , jak się chce to można a nie wylegiwanie nad
basenem albo pluskanie w morzu, zastanawiało mnie jedno, pani konsumowała jaja
na twardo.

Ja
wybrałem dłuższą trasę, preludium tego co mnie czeka na górze a właściwie co
poczuje spotkało mnie już po krótkiej wędrówce, smród zgniłych jaj.

Z tymi
oznaczeniami szlaków i dróg to tu rożnie bywa, a opisy często są tylko po
francusku.

No i
niestety musiałem zawrócić, dopadła mnie mgła, kiedyś tez mnie dopadła mgła jak
wracałem z „ Mnicha„ i tak się balem ze myślałem ze się zes….., z kolegami zbiegaliśmy a i tak nas dopadła,
mleko nic nie widać, i boisz się ruszyć na centymetr, trauma, chociaż większa
chyba była jak gazda pijany wpadł z siekiera do pokoju, ale tu żadnego gaździny
nie widziałem.

Niestety
poddałem się i zawróciłem, no czasami tak bywa, na pewno tu wrócę.

Jak byście
mieli zamiar się tu wybrać, to na pewno warto pamiętać o odpowiednim obuwiu i jakiejś
kurtce, pogoda zmienia się cały czas, wilgoć i deszczyk, temperatura spada do
kilkunastu stopni i wieje wiatr.

Otrzymałem
zapytanie czy ja wracam ?, hm tak szczerze to nie wiem, na razie to chyba przedłużę
pobyt, byłem na rozmowie o prace i rożnie się to może skończyć, może parę osób się
ucieszy jak bym tu zakotwiczył haha.

a tu reszta zdjęć

https://zdjecia.podrozemaleiduze.eu/#collection/289014
smiley



Nigdy nie robiłem tego z facetem nad…

Gwadelupa Posted on niedz., 24 lipca, 2016 01:30

…Karaibami
czyli orgazm w raju, albo tez chciało by
się zaśpiewać : „ Ups I did it again„.

To
skakanie tak wciąga ze nie mogłem sobie odmówić, przypomniał mi się program
naukowy który oglądałem, gdzie małpie przyczepili elektrody do mózgu i jak nacisnęła
guzik to miała orgazm, tak nap… w ten guzik, ze aż zemdlała, a tu jest
podobnie, ze po każdym skoku chce się jeszcze.

W
każdym razie ryzyko jest o wiele mniejsze niż w seksie, niczym się nie można zarazić,
i nie trzeba robić testów DNA, a na dłuższą metę tez taniej wychodzi haha

Tak
sobie myślałem szybując, ze jak bym się rozwalił to taki widok by mi się przykleił
do siatkówki smileysmileysmiley

więcej fotek na

https://zdjecia.podrozemaleiduze.eu/#collection/289008



Nurowanie w Deshaies ..

Gwadelupa Posted on pt., 22 lipca, 2016 07:42

Czyli
śmierć pod palmami.

Dostałem
parę maili które mnie dogłębnie poruszyły, jest grupa osób która nie wierzy w w
spokrewnienie z JFC, i twierdzi ze mi głupot naopowiadano, są ludzie którzy podważają
moją wiarygodność, tym parówkowym niedowiarkom mowie kategorycznie nie !!! Czy
ja nie mam nic lepszego do roboty, tylko siedzieć w pokoju wypisywać brednie
jak mam urlop ?

Kto
nie wierzy niech pierwszy rzuci kamieniem !!!

Ja
mam dowody, mogę wysłać linka, jedyna niepewność to dlaczego przestał używać człona
de Bardona, ze podobno nie przez tego oficera ale przez Jedwabne, a szczególnie
go to bolało dlatego bo nie kolaborował tylko był w ruchu oporu za co zresztą został uhonorowany.

Pojechałem
na nurowanie do Deshaies i akurat nagrywali kolejny odcinek do tego serialu „
Death in Paradise„

, traf chciał ze akurat przechodziliśmy podczas drogi na łódkę
koło miejsca zdjęć, reżyser od razu na mnie zwrócił uwagę i zaczęli mnie namawiać
żebym zagrał, ze niby ja mąż Polak z żoną Polką mamy brać ślub na plaży, ale
ona mnie zostawia dla męża z którym się nie rozwiodła bo koleżanki ją tak namówiły.

Nie
, no powariowali, Fronczewskiego chcą ze mnie zrobić.

Na
nurkowaniu czy braniu rury do buzi, to zacząłem bez butli, bo z każdym instruktor
schodzi osobno i musiałem sobie poczekać,

Podczas
nurowania z butlą przeżyłem wielkie emocje, zostałem zaatakowany prze taką małą
france się , polała się krew, a cały atak został sfilmowany i mam dowód


Nawet
pod wodą nie dają mi spokoju, musiały jej psiapsiółki o mnie naopowiadać,
haha

a tu nagranie z ataku

Tak
sobie właśnie pomyślałem jak to obcy ludzie mogą zniszczyć czyjś związek, częściej
kobiety latają z problemami do koleżanek, sąsiadek i mamusiek i zbierają się konsylia
i doradzają, mając tylko wycinek całej sytuacji i opowieści jednej strony, a
najbardziej aktywne w rozwalaniu to te które same mają problemy w swoich
relacjach, haha.

Chociaż
tez są faceci którzy jak coś się dzieje w ich związkach to łapią z za tel i się
żalą , a to nie zgniotła kartonika po mleku, a przecież to ja wynoszę śmieci,
czy to takie trudne ?, a to zostawiła rajstopy gdzieś centralnie, a ręcznik po kąpieli
to na podłogę rzuca, klapy w kiblu to już po sobie nie podniesie.

Kolega
kiedyś mi się żalił na swój związek, no to mu powiedziałem co myślę, rozstali się
ale potem do siebie wrócili, i to ja byłem ten najgorszy bo wpieprzyłem im się w związek,
kobitka jeszcze do mnie wydzwaniała z pretensjami, do tego go odizolowała od kolegów-
to taki pierwszy etap zagarniania, a on
p….a się dał   , a i tak później kopa w d…. dostał no i znowu miałem rację.

Od
tego zdarzenia nie wp… się nikomu, niech sami to rozwiążą, nie chce być później
opluwany , do tego, ja tylko wiem co on mówi, a to nie cały obraz.

a poniżej fotki z wycieczki

https://zdjecia.podrozemaleiduze.eu/#collection/288987



Daleka rodzina.

Gwadelupa Posted on czw., 21 lipca, 2016 06:42

Jakie było moje zdziwienie jak
się dowiedziałem ze Jacques-Yves Cousteau to moja daleka rodzina i to na parę
dni przed wyjazdem, tylko Cousteau nie używał członu de Bardon, może się wstydził
za to ze prapradziadek, oficer armii napoleońskiej podczas „ Wielikoj Ateczestwiennoj Wajny„
jak Napoleon szedł na Moskwę, zakochał się w Polce, zdezerterował i osiadł w
Lachistanie.

W
każdym razie postanowiłem odwiedzić rezerwat jego imienia The Cousteau Reserve,

położony obok wyspy Gołębiej, o w tym miejscu

kręcił
tam sceny do jednego ze swoich najsłynniejszych filmów „ Cichy świat„
Tak
ze podążając jego śladami wybrałem się tam na nurkowanie.

Jak
koledze wysłałem to zdjęcie i napisałem ze daje nura ,

to
mi odpisał ze może dla niektórych i daję nura, ale jak dla niego, to biorę rurę
do buzi, chociaż podobno się na tym nie zna ?, no to już nic nie rozumiem, niby
się nie zna ale się wypowiada …. ?smiley

No
cóż ja mogę powiedzieć , no oczywiście że biorę, kiedyś musi być ten pierwszy
raz, wszystkiego trzeba spróbować, znam wiele osób płci obojga, które biorą rurę,
z wielką przyjemnością i bardzo sobie to chwalą , zachęcam weź i Ty, haha.

Ale
wracając do tematu, wszystko by było fajnie i cudownie tylko jak zacząłem przeglądać
zdjęcia i filmy, to się okazało ze te robione pod woda, są nieostre smiley

Prapradziadek
i mój ojciec który był operatorem filmowym przewracają się w grobach, wujek w Saint-André-de-Cubzac a ojciec w
Szczytnie
niestety dałem plamę, powinienem zmienić soczewkę, ale panu się nie chciało ruszyć
d…, i znowu coś przez lenistwo sp…., myślę sobie, eee będzie spoko, a to by mi zajęło
2 minuty, ale nie chciało się pójść po soczewkę do hotelu, no czasami to już przeginam.

A
tu przykład jak foty nie powinny wyglądać,

https://zdjecia.podrozemaleiduze.eu/#collection/288969

Filmu
na razie nie ruszyłem, ale coś posklejam

W
każdym razie musicie tego spróbować, niestety bez brania rury się nie da , ale jest to super sprawa i przeżycie , dla
tych którym się nie chce robić kursu to jest super alternatywa, nurkujecie do
5-6m , praktycznie bez przygotowania, emocje takie same jak byście nurkowali na
dwudziestu, do tego kolory widać o wiele lepiej na tej głębokości, spróbujcie polecam.

I
pamiętajcie , Wierze w Was , dacie rade i trzymam kciuki,smiley



Ora et labora

takie tam Posted on wt., 14 czerwca, 2016 13:07

Czyli w
tłumaczeniu na polski , każdy orze jak może. Większość codziennie zasuwa do
pracy żeby mieć na chleb i inne strawy, co sprytniejsi ustawiają się tak, że
inni zasuwają na ich chlebek, tak jak jedna znajoma zwykła mówić a po ca ja mam
pracować ? : „ mam od tego ludzi „.

A jak radzą sobie
zwierzątka ? a oto i dwa przykłady jak to funkcjonuje w świecie zwierząt.smiley



Jump with me

takie tam Posted on pt., 03 czerwca, 2016 18:42

Już Wam nie będę pisał o swoim Katharsis, tylko skaczcie ze mnąsmiley
link do filmu ze skoku

albo foty

https://zdjecia.podrozemaleiduze.eu/#collection/288979