Blog Image

Podróże małe i duże - na zdj. rybak po połowach, Madagaskar, Mahajanga 2020

O Blogu

Cale nasze życie to jedna wielka podróż z punktu A do punktu B i dla wszystkich te punkty są identyczne, rożni nas tylko droga z A do B, czasem nasze podróże się łączą i podróżujemy z kimś razem, a czasem tylko przecinają.

Podróż, to też: książka, cisza , obraz, trzymanie ukochanej osoby za rękę, to spotkania i rozstania,to płacz, śmiech, radość i smutek.

Piszę o swoich ´´podróżach``,piszę jak umiem, a moje przemyślenia i wynurzenia są subiektywne. W młodości chciałem zostać pisarzem, ale byliśmy ubodzy i nie stać nas było na maszynę do pisania :) i czytając o moich podróżach pamiętajcie .... nieszczęściem ludzkości jest szczelność czaszki ludzkiej.

Nie wiem jak długo i jak często będę pisał. Wiem jedno , ja zraniłem wiele osób i mnie zraniono, popełniłem wiele błędów, niestety czasu nie cofnę , ale wiem że czeka mnie nowa podróż i w dużym stopniu zależy ode mnie jaka ona będzie.

Nie mam konkretnego celu pisząc bloga, to po prostu kolejna podróż, ale jeżeli chociaż jedna osoba poczułaby się lepiej, i zmotywowałoby ją to do pozytywnych zmian i działania,to znaczy że było warto.

Dziękuję za wszystkie komentarze:)

kontakt:

otto@podrozemaleiduze.eu

Pozdrawiam wszystkich znanych mi i nieznanych czytelników.
Have a nice life :)

I oczywiście wszystkie osoby i postacie o których pisze są fikcyjne a jakakolwiek zbieżność z kimkolwiek jest przypadkowa.

Galeria zdjęć

Galleries pictures

https://zdjecia.podrozemaleiduze.eu/#collections

Filmy short clips on Youtube

https://www.youtube.com/playlist?list=PLtI6MRVYbuM-h2VRctZ0pYsq4X6J09mDC


Wszelkie prawa zastrzeżone! Kopiowanie, powielanie i wykorzystywanie zdjęćbez zgody autora zabronione.

Distribution and copy of films and photographs without permission prohibited.
All rights reserved.


Jezioro Szkoderskie.

Uncategorised Posted on sob., 01 października, 2022 15:10

Po zwiedzaniu mostu przyszła kolej na j. Szkoderskie.

Po drodze do jeziora minąłem zamek Rozafy, upał był niemożliwy i stwierdziłem ze to nie ma sensu łazić po ruinach, fotka poniżej.

Zamek Rozafy– zamek w pobliżu Szkodry w północno-zachodniej Albanii.

Według legendy nazwa twierdzy pochodzi od imienia kobiety – Rosaphy (Rozafy), którą żywcem zamurowano w murach zamku, aby jego mury nie zawaliły się po raz kolejny.

Zamek wznosi się na skalistej górze, na południe od Szkodry, otoczony rzekami Buna i Drin. W przeszłości otoczony terenami podmokłymi, z własnym ujęciem wody był niezwykle trudny do zdobycia. Z uwagi na swoje strategiczne położenie wzgórze, na którym zbudowano zamek było zamieszkane od czasów antycznych. Na wzgórzu miała znajdować się twierdza iliryjska, opanowana przez Rzymian w 167 p.n.e.

Zamek, który przetrwał do dnia dzisiejszego, pochodzi z czasów dominacji weneckiej. Po przejęciu Rozafat w 1396 Wenecjanie dokonali jego przebudowy i umocnienia. W czasach osmańskich zamek stanowił centrum administracyjne do 1863, kiedy urzędnicy przenieśli się do miasta. Od tej pory zamek należał do garnizonu wojsk osmańskich. W historii Albanii znany jest przede wszystkim z heroicznej obrony przeciwko Turkom osmańskim w czasie w czasie bitwy o Szkodre 1478-1479. 7 kwietnia 1939 w czasie włoskiej inwazji na Albanię  dwóch oficerów albańskich ostrzeliwało z zamku oddziały włoskie, dopóki nie skończyła im się amunicja.

Zamek zachował się w dobrym stanie i jest udostępniony do zwiedzania. Łączna długość murów przekracza 600 m, otaczają one obszar o powierzchni 9 ha. ( źródło Wikipedia )

Mury Zamku Rozafy.

w drodze do jeziora zrobiłem sobie postój, nagle znikąd pojawiły się krówki, wyminęły mnie,

okazało się ze są w drodze do ”stołówki”, na pewno ich mleczko i mięsko będzie smaczne.

Droga robiła się coraz węższa ale w końcu znalazłem odpowiednie miejsce postoju, marzyłem tylko o tym żeby się zanurzyć. Jezioro Szkoderskie to największe jezioro na Półwyspie Bałkańskim, położone na granicy Albanii i Czarnogóry. 2/3 jeziora leżą w Czarnogórze, a 1/3 w Albanii. Jezioro ma charakter krasowy, a znajduje się w dolinie położonej 7 km od brzegu morza. Powierzchnia jeziora: ok. 360–550 km²,ta zmienna powierzchnia jest spowodowana wahaniami poziomu wód. Długość: 48 km Szerokość: do 25 km a maksymalna głębokość to 44 m. Awifauna Jeziora Szkoderskiego obejmuje blisko 280 gatunków ptaków, co stanowi ok. połowy wszystkich gatunków ptaków, występujących w Europie. W tym są 73 gatunki stale tu gniazdujące, 18 gatunków przelotnych, regularnie odwiedzających jezioro w czasie wiosennych i jesiennych przelotów, 45 gatunków regularnie zimujących na jeziorze, 12 gatunków regularnie spotykanych na jeziorze latem, lecz niegniazdujących oraz ok. 90 gatunków spotykanych tu nieregularnie, w tym zalatujących z sąsiednich terenów. W wodach jeziora żyje prawie 50 gatunków ryb takich jak m.in. ukleja, karp, kleń, karaś, pstrąg czy węgorz.

Już miałem zatrzasnąć drzwi samochodu, ale okazało się ze nie podróżowałem sam, nie wiem kiedy ten motyl wleciał ale wypuściłem biedaka bo by się ugotował.

no i w końcu zasłużona kąpiel 🙂

No i to by było na tyle tym razem 🙂



Szkodra, Shkodër lub Shkodra

Uncategorised Posted on śr., 28 września, 2022 13:35

to miasto w północno-zachodniej Albanii położone nad rzeką Buna i jeziorem Szkoderskim, to największe jezioro na Półwyspie Bałkańskim, położone na granicy Albanii i Czarnogóry. 2/3 jeziora leżą w Czarnogórze, a 1/3 w Albanii. 

Pierwotnie starożytne miasto ililryjskie o nazwie Scodra, od 168 p.n.e. pod panowaniem Rzymu zasiedlone w VI–VII wieku przez Słowian. W XI wieku stolica serbskiego królestwa Zety W XII wieku opanowana przez Cesarstwo Bizantyńskie. Od końca XII wieku należało do Serbii, w latach 1395–1479 do Republiki Weneckiej następnie podbita przez Imperium Osmańskie.

Podczas I Wojny Bałkańskiej siły tureckie broniły twierdzy Szkoderskiej  przed Czarnogórcami i Serbami. Garnizon, dowodzony przez Esada pasze Toptaniego ostatecznie skapitulował w nocy 22/23 kwietnia 1913. Mocarstwa europejskie postanowiły uznać Szkodrę za stolicę nowo powstałej Albanii. Twierdzę jednak zajęła Czarnogóra chcąc ją włączyć do swojego państwa, co doprowadziło do międzynarodowej demonstracji siły przeciw Czarnogórze i opanowania miasta 14 maja 1913 przez desant mocarstw europejskich, które do wybuchu I wojny światowej zapewniały bezpieczeństwo miastu. Od 1920 miasto należy do Albanii. ( źródło Wikipedia ).

No i to by było na tyle historii z Wikipedii :), a jeżeli chodzi o sama Szkodre to raczej nie robi wrażenia, za to okolice to już całkiem inny rozdział o którym opowiem w kolejnym odcinku.

Na razie pozwiedzamy ścisłe Centrum obok którego się zatrzymałem.

To główny deptak, który w ciągu dnia raczej jest dosyć senny,

ale za to wieczorem wiele się tu dzieje, filmik poniżej.

a to z kolei uliczka która jest obok deptaka i tak wygląda w ciągu dnia

a takie wibracje wieczorem, filmik poniżej.

a tu na jednym zdjęciu deptak na prawo, a na lewo uliczka która wieczorem jest zamykana i tez są koncerty

No i nadszedł czas żeby wracać do hotelu na odpoczynek, ale znajomy Włoch namówił mnie na pójście do klubu. Klub leżał trochę na uboczu i nie wiadomo czego się spodziewać, był praktycznie pusty, bo podobno ludzie zaczynają się schodzić po 24ej, warto było, śpiewało dwóch Romów którzy zrobili mega koncert, coś fantastycznego, niestety nagrałem tylko kawałek z ich występu. Filmik poniżej.

To trzeba posłuchać na żywo, jeżeli jeszcze kiedyś pojadę do Albanii to na pewno odwiedzę Skodre tylko po to żeby ich posłuchać.

No i to by było na tyle tym razem:)



Saranda i okolice.

Uncategorised Posted on pon., 12 września, 2022 12:49

Saranda jest położone nad Morzem Jońskim, na wprost greckiej wyspy Korfu, którą widać za statkiem. Z Sarandy na Korfu można się przemieścić promem, podroż zajmuje jakieś pól godziny.

Saranda w pewnym sensie przypomina Gdynię w 1912 r., tuż po ogłoszeniu albańskiej deklaracji niepodległości, Saranda liczyła jedynie 110 mieszkańców, a dzisiaj to już ponad 30 tysięcy. Jest to zdecydowanie najładniejsze miasto na wybrzeżu albańskim które odwiedziłem. Tym razem miałem trochę więcej szczęścia i miałem pokój z balkonem i z widokiem na morze, co można zobaczyć na filmiku poniżej.

a jak ktoś by miał ochotę to może się udać na wycieczkę ” lodżią podwodną ” 🙂

Ja wybrałem się na plażowanie do miasteczka Ksamil, a dokładnie na plażę Augusto.

Bylem jednym z pierwszych plażowiczów, nie jest to moja ulubiona forma spędzania czasu ale pomyślałem ze spróbuję, wytrzymałem parę godzin, rodziny z milusińskimi i krajanie w końcu zmusili mnie do opuszczenia plaży. Plażę prowadziło małżeństwo, jak się później okazało, pan spędził 2 lata w Sztokholmie pracując jako mechanik samochodowy, leżaki, co było raczej zrozumiale były płatne, nasze nie takie głupie o czym się przekonałem idąc do samochodu. Chciałem wyjechać ale zostałem zablokowany przez busik na polskich numerach , do tego stonka rozłożyła się na klepisku wokół mojego auto, no i co ? można ? ,można !!!, przecież tylko idioci płacą za leżaki. Jak wyjeżdżałem mało nie rozjechałem dziewczynki która się usadowiła za tyłem samochodu.

Ciąg dalszy w następnym odcinku.



Wlora

Uncategorised Posted on czw., 25 sierpnia, 2022 18:39

Z Durres do Wlory to jakieś 130 km, bylem mile zaskoczony jakością drogi

i wszystko by było cudownie gdyby nie klima, nie działała 😒, tzn. działała ale ja nie potrafiłem jej włączyć, jazda bez klimy przy upałach dochodzących do 40 stopni to gehenna, trudno – głupi wszystko wie a mądry uczy się cale życie 🤣

Po dotarciu do Wlory posiłek i wyszukanie noclegu.

Wielokilometrowa promenada, plaża i super widoki,

to było przeciwieństwo plaży w Durres, na dodatek Wlora przywitała cudownym zachodem słońca.

No cóż ja mogę Wam powiedzieć, takie zachody miałem podziwiać z tarasu swojego pokoju, ale żeby móc zrobić te zdjęcia musiałem wyjść z pokoju przed hotel, niestety ja miałem tylko taki widok z okna 😁.



Lavazh i barber.

Uncategorised Posted on sob., 06 sierpnia, 2022 09:34

Albania jest krajem w którym oprócz niezliczonej ilości bunkrów

jest również niezliczona ilość myjni samochodowych i golibrodów, są po prostu wszędzie.

Ma to oczywiście związek z samymi Albanami, każdy szanujący się obywatel Albanii płci męskiej, ma zarost, przyciemniane okulary na pół twarzy no i oczywiście ”wózek” z przyciemnianymi szybami, ale nie jakieś byle co, to musi być Audi A8, BMW minimum X5, albo jakiś wypasiony ”merol”, obowiązkowa jest również torebka męska na pasku noszona przeważnie na piersi, nie wiem co oni tam noszą, chyba pomarańczkę i zdjęcie dziewczyny, w każdym razie szczególnie wśród młodych mężczyzn takowy atrybut jest wszechobecny.

Po dwukrotnej wizycie u fryzjera w ciągu dnia, umyciu samochodu, po zachodzie słońca Albańczycy udają się na przejażdżkę po centrum obowiązkowo rozmawiając przez komórkę lub pisząc sms-y. Największe korki w albańskich miastach są po zmierzchu, to niekończący się sznur fur które bezustannie trąbią.

Z Tirany udałem się do Durres, dawnej stolicy Albanii. Durres leży jakieś 50 km od Tirany nad Adriatykiem. Podróżowanie komunikacją autobusowa jest dosyć specyficzne, po prostu nie ma rozkładów jazdy, najlepiej przyjechać na dworzec jak najwcześniej, znaleźć swój autobus, co raczej nie jest takie trudne bo naganiacze wykrzykują nazwy miast docelowych, jak już znajdziemy nasz autobus to pozostaje cierpliwie czekać aż się uzbiera wystarczająca ilość pasażerów, jak już jest komplet to można wyruszać.

W Tiranie pożegnał nas ”kaczorek” kierujący ruchem

a w Durres powitało morze i hordy krajan.

Według mojego skromnego zdania Durres nie jest wymarzonym miejsce do spędzania urlopu, dla mnie jeden dzień wystarczył. W samym Durres nie ma jakiejś konkretnej plaży,

zostaje zwiedzanie miasta.

Forum Bizantyjskie
W sercu Durres znajduje się skromna, ale sugestywna kolekcja kolumnad, które stanowiły forum Macelluma po epoce rzymskiej. Pochodzi z lat 600. i 800. 
Meczet Durres
Wielki Meczet jest młodszą z dwóch konstrukcji, zbudowaną w 1931 r. Przez króla Zoga

W pobliżu Durres znajduje się Plaża w Golem ( Plazhi i Golemit ), to niekończący się ciąg hoteli nad paskiem udeptanego piachu.

To miejsce nie ma niczego co spowodowało żebym chciał się tu dłużej zatrzymać, czas się ewakuować, jak to romskie dziecko które mnie minęło, podczas mojej przerwy na kawkę.

W końcu dojrzałem do decyzji żeby przemieszczać się samochodem, nie była to łatwa decyzja biorąc pod uwagę styl jazdy. Przeraził koszt wynajmu samochodu międzynarodowych wypożyczalniach, z pomocą przyszli właściciele hotelu ”Gega” w którym się zatrzymałem. i znaleźli wypożyczalnie trzy razy tańszą.

otrzymałem jeszcze radę żeby uważać na kobiety za kierownicą ( w praktyce okazało się ze nie ma znaczenia jaka pleć siedzi za kółkiem), i po śniadaniu z dużą doza nieśmiałości ruszyłem w kierunku Vlore, Vlorë albo Wlory jak kto woli.