Blog Image

Podróże małe i duże - na zdj. rybak po połowach, Madagaskar, Mahajanga 2020

O Blogu

Cale nasze życie to jedna wielka podróż z punktu A do punktu B i dla wszystkich te punkty są identyczne, rożni nas tylko droga z A do B, czasem nasze podróże się łączą i podróżujemy z kimś razem, a czasem tylko przecinają.

Podróż, to też: książka, cisza , obraz, trzymanie ukochanej osoby za rękę, to spotkania i rozstania,to płacz, śmiech, radość i smutek.

Piszę o swoich ´´podróżach``,piszę jak umiem, a moje przemyślenia i wynurzenia są subiektywne. W młodości chciałem zostać pisarzem, ale byliśmy ubodzy i nie stać nas było na maszynę do pisania :) i czytając o moich podróżach pamiętajcie .... nieszczęściem ludzkości jest szczelność czaszki ludzkiej.

Nie wiem jak długo i jak często będę pisał. Wiem jedno , ja zraniłem wiele osób i mnie zraniono, popełniłem wiele błędów, niestety czasu nie cofnę , ale wiem że czeka mnie nowa podróż i w dużym stopniu zależy ode mnie jaka ona będzie.

Nie mam konkretnego celu pisząc bloga, to po prostu kolejna podróż, ale jeżeli chociaż jedna osoba poczułaby się lepiej, i zmotywowałoby ją to do pozytywnych zmian i działania,to znaczy że było warto.

Dziękuję za wszystkie komentarze:)

kontakt:

otto@podrozemaleiduze.eu

Pozdrawiam wszystkich znanych mi i nieznanych czytelników.
Have a nice life :)

I oczywiście wszystkie osoby i postacie o których pisze są fikcyjne a jakakolwiek zbieżność z kimkolwiek jest przypadkowa.

Galeria zdjęć

Galleries pictures

https://zdjecia.podrozemaleiduze.eu/#collections

Filmy short clips on Youtube

https://www.youtube.com/playlist?list=PLtI6MRVYbuM-h2VRctZ0pYsq4X6J09mDC


Wszelkie prawa zastrzeżone! Kopiowanie, powielanie i wykorzystywanie zdjęćbez zgody autora zabronione.

Distribution and copy of films and photographs without permission prohibited.
All rights reserved.


Najwyższy

takie tam Posted on niedz., 10 czerwca, 2018 18:46

czas zakończyć przygodę neapolitańską, bo już się ciągnie od miesiąca.

Neapol ma parę zamków do zwiedzania i pora wspiąć się na najwyższe wzgórze w Neapolu i
odwiedzić Castel Sant’Elmo.

Kiedyś była to średniowieczna
forteca, dzisiaj z jej murów podziwiać można najpiękniejszy widok na miasto,
Zatokę Neapolitańska i Wezuwiusza .

Dotrzeć
na
wzgórze na którym leży Castel Sant’Elmo najprościej będzie
udając się do podziemia i skorzystać z komunikacji.

Metro neapolitańskie jest najbardziej
oryginalną koleją podziemną jaką widziałem.

Jest czyste , nie ma tłoku ,dzięki różnorodności
i kolorytowi, przemieszczanie się nim nie jest odkrywcze i atrakcyjne,

każdy przystanek
jest niepowtarzalny, sama podróż metrem jest przygodą, można nawet zwiedzić galerię
sztuki w metrze.

Po
zwiedzeniu zamku i zrobieniu fotek panoramy , można poturlać się w dół uliczkami

dzielnicy hiszpańskiej , po drodze zahaczyć
o Museo Archeologico Nazionale
gdzie zgromadzono najcenniejsze znaleziska z Pompejów oraz Herkulanum. Przybijamy
piątkę półgłówkowi ,

krótka dyskusja z małą główką

i dalej na zwiedzanie
Neapolu.

Trzy
dni to stanowczo za mało na zwiedzanie Neapolu i okolic. Warto jeszcze zwidzieć
‘’miasto podziemne’’ , zrobić wypady na Capri i Ischię , do
Positano czy na Wezuwiusza , ale wszystko w swoim czasie?

I
pamiętajcie , wierzę w Was , trzymam kciuki i dacie radę ?

A
tu cos co wszystkim może się przydać w życiu codziennym , dostałem to od przyjaciółki i chętnie się podzielę
z przyjaciółmi bo 9-go był dzień przyjaciela
?

No to buźka Pa

A tu parę fotek z Neapolu

https://zdjecia.podrozemaleiduze.eu/#collection/289087



No cóż

takie tam Posted on czw., 31 maja, 2018 00:33

ja mogę Wam powiedzieć ?, to trzeba zobaczyć na własne oczy ?.

Z Pompejów do Sorrento jedzie się nie dłużej niż pól godziny ,

na
zwiedzanie piesze trzeba zarezerwować parę godzin.
Pobłogosławieni przez papcia
Polaka !

możemy się spokojnie udać na eksplorację
labiryntu uroczych wąskich uliczek ,

a jak zacznie nam doskwierać klaustrofobia
, to wybawi jedno z wielu miejsc widokowych

położonych kilkadziesiąt metrów nad
lustrem morza , możemy się upajać przepięknymi widokami i panoramą


pod warunkiem że nie cierpimy na akrofobię 🙂

Miłego zwiedzania

https://zdjecia.podrozemaleiduze.eu/#collection/289071



Na mapie

takie tam Posted on czw., 24 maja, 2018 21:48

zwiedzania Neapolu i okolic jest wiele atrakcji , wypad do
Sorrento jest jak najbardziej wskazany, można poturlać się pociągiem. Cała podróż trwa ponad godzinkę, a ciuchcia zatrzymuje
się po drodze ze sto razy, w połowie drogi wysiadka u podnóża Wezuwiusza

i zwiedzanie Pompejów . Wszystkie przekazy
ustne i pisemne na temat Sorrento i Pompejów były zdominowane ostrzeżeniem – Uwaga na złodziei i kieszonkowców w pociągu !!!

Każda podróż większa lub mniejsza wiąże się z jakimś ryzykiem , ryzyko padnięcia
ofiarą kradzieży jest globalne i dotyczy wszystkich państw i szerokości geograficznych
.

Nie zdążyłem dotrzeć do pociągu a już miałem przedsmak organizacji i
marketingu biznesu kieszonkowców.
Mam przyjemność zaprezentować Spółkę komandytową – ‘’Trzy karty z Neapolu’’ ?

Wszyscy panowie wokół stolika i paru ‘’sygnalistów’’ umiejscowionych w
pewnej odległości od niego, należą do jednej ‘’grupirowki’’ . Widać jak pozorant w czerwonej kurteczce, białej
czapeczce i z plecaczkiem zamienił się z ‘’gapia’’ na ‘’karcianego’’.

Panowie stoją ramię w ramię , zasłaniając
stolik chcą przyciągnąć uwagę ciekawskich
przechodniów, jak pierwsi gapie dołączają
do ‘’spółki’’ , panowie się zaczynają lekko wycofywać robiąc miejsce przybyłym zyskując
lepszy dostęp do ich portfeli.

Ciekawe kto pierwszy opatentował tę metodę ?. Jak byłem w podstawówce to jeździliśmy
z kolegami na bazar Różyckiego aby zakupić
‘’pańską skórkę ‘’ , balsam tygrysi i mini-karty
z roznegliżowanymi kobitkami. W ciasnych przejściach pomiędzy straganami nad którymi unosiła się para z gorących pyz, serwowanych w słoikach a badziewiem sprowadzanym z różnych państw,
‘’cumowała’’ zawsze jakaś spółka pod tytułem
‘’Trzy kart’’, a dookoła nich gromadziły się ”jelonki”dające się okraść.

Czterdzieści lat później na placu Garibaldiego w Neapolu i nic się nie zmieniło ?.

Peron z którego odchodzi pociąg do Sorrento przepełniony potencjalnymi
ofiarami kieszonkowców, niewiele brakuje aby ludzie zaczęli spadać pod kola nadjeżdżającego
pociągu, w wagonie jeszcze większy ścisk, wręcz wymarzone warunki pracy dla ‘’doliniarzy’’. Na pierwszym przystanku peron pusty , wsiada
tylko pięciu jegomości , jakiś Włoch podnosi raban i panowie zmywają się na następnej
stacji nie ‘’skroiwszy’’ nikogo.

Chodząc po Pompejach ma się mnóstwo różnych myśli i skojarzeń, przede
wszystkim to miejsce tragedii – grobowiec,

ale dzięki Wezuwiuszowi mamy możliwość
zobaczyć jak miasto wyglądało 2000 lat temu,
po brukowanych uliczkach przechadzali się ludzie i przetaczały zaprzęgi.

Murowane domy , świątynie i budynki administracji,

zadziwiające
jest to ze osiągnęli taki wysoki poziom ucywilizowania
. Na terenach dzisiejszej Polski, plemiona Wandali uzbrojone w dzidy ganiały się
po lasach, a w tym samym czasie w Pompejach, w willi Rufusa Hubertusa Maximusa odbywały się orgietki


wokół fontanny ?. Ludzie chodzili do łaźni i do wyszynków.

Zemřel muž z Pompejí při onanii ?

Pompeje
město posedlé sexem – Pompeje były miastem, w którym seks stanowił temat żartów, był towarem w
cenie szklanki przeciętnego wina. Ich mieszkańcy z upodobaniem oddawali się
więc rozkoszy,

spędzając wiele błogich chwil na erotycznych igraszkach .Koniec tej sielanki nastąpił o północy z 24 na
25 sierpnia 79 r. , cale miasto zostało pokryte grubą warstwą popiołu na wieki.

I jak to w wielu miejscach bywa w Pompejach jest też akcent polski , od
razu przypomina mi się tekst Maksia z Seksmisji po tym jak wyciąga z kalosza pustą
butelkę po winie marki Wino i gazetę.: ‘’ Hej ! nasi tu byli !‘’

Tym razem nie o butelkę chodzi, ale o wystawę rzeźb Igora Mitoraja

na
terenie Pompejów . Monumentalna rzeźba „Dedal” Mitoraja,
wystawiona obecnie w Pompejach w ramach ekspozycji 30 prac polskiego artysty,
pozostanie tam na zawsze.

Wśród zwiedzających, przytłaczającą większość stanowili turyści z Chin,
Japonii i Korei, łazili za mną wszędzie ,
ja nie wiem o co tym ludziom chodzi , nawet jak ‘’samojebkę’’ chciałem sobie strzelić to się pchali, powariowali
, Fronczewskiego chcą ze mnie zrobić ?

Do Sorrento dobijemy następnym razem , a tym czasem pooglądajcie sobie focie

Link do galerii poniżej

https://zdjecia.podrozemaleiduze.eu/#collection/289057



Słowa Goethego :

takie tam Posted on pon., 14 maja, 2018 19:36

‘’… zobaczyć Neapol i umrzeć ‘’ odnoszą
się do starożytności. Neapol jako miasto
portowe było siedliskiem chorób z całego świata i wielu odwiedzających
handlarzy i marynarzy nie opuszczało już tego miasta za życia.

Zobaczyli Neapol… i to było ostatnie miasto, które zobaczyli.

Od czasów starożytnych już trochę czasu upłynęło , ale po wylądowaniu na
Piazza Garibaldi dokąd docierają autobusy
z lotniska, odniosłem wrażenie że słowa Goethego są w dalszym ciągu jak
najbardziej aktualne, a wszystko za sprawą kierowców. Wszystkie ‘’słoiki’’ z najciemniejszych zakamarków
Polski i ‘’stonka’’ przed którymi uciekłem, zjechały do Neapolu, no k….. !!!
szok !!! , nasi najgorsi królowie
kierownicy to super gentlemani jeżdżący
wg przepisów kodeksu drogowego, w porównaniu z szaleńcami z Neapolu. Skok na bungee to pestka przy próbie przejścia ulicy , problem w tym że Neapolu nawet nie zdążymy zobaczyć bo ostatnie
co zobaczymy to zderzaki jakiegoś małego samochodu?.

Wszystkie autka są poobijane ,

ciężko tez znaleźć jakieś bez ‘’smutnego’’
lusterka ,

podwójne parkowanie, przed przejściem i na, to norma.

Najdziwniejsze jest to że nie mogę powiedzieć żeby mi to szaleństwo uliczne
przeszkadzało , w Polsce bym się wk…. , a będąc ’’stonką ‘’ w Neapolu to egzotyka
i koloryt miejsca ? , do wszystkiego można się przyzwyczaić .

Jak mawiał ks. J Tischner :,, … Są trzy prawdy: świento prawda, tys prawda i gówno
prawda ‘’

i tu się zgadzam szczególnie jeżeli chodzi o wszelkiego rodzaju przewodniki
i relacje blogerów -podróżników ?, dlatego wszystko najlepiej
samemu sprawdzić. Wiele osób uważa ze plac
Garibaldiego to jakieś straszne i niebezpieczne miejsce. Sam plac jest spoko,
wiele hoteli na każdy portfel, dodatkowo
stacja metra i dworzec kolejowy skąd odjeżdżają pociągi do Sorrento i Pompejów min. Gorzej z niektórymi bocznymi uliczkami,
szczególnie po zmierzchu.

Z wielu kamienic, rodowici Neapolitańczycy ‘’wyemigrowali’’
a ich miejsce zajęli imigranci z Azji i Afryki.

Z placu G. można się przedostać do Via Toledo – główny deptak Neapolu, na piechotkę albo metrem. Via Toledo toczymy się w dol w kierunku morza
, po drodze można zgłębić boczne uliczki ,

może spotkamy tego kolesia ?

A tu próbka jego możliwości wokalnych

https://youtu.be/Qy8uUmfEp7M

Po drodze zahaczamy o Galerię Umberto I, tak wygląda od środka

a tak z góry
,

wybudowana ponad 100 lat temu na planie krzyża trochę się rożni od współczesnych galerii
handlowych.

Teraz to już mamy z górki , przetaczamy się przez Piazza del Plebiscito

i docieramy do morza, jak tego dnia Wezuwiusz nie będzie zbyt
wstydliwy to może nie skryje się za chmurami.


Później skręcamy na prawo i zdobywamy
Zamek Jajeczny czyli

Castel
dell’Ovo . Średniowieczny zamek położony
na wysepce połączonej grobla ze stałym lądem.


Po oblężeniu zamku zawracamy i pniem się pod górkę
do Placu Dantego,


tam skręcamy w prawo i Via Tribunali przeciskamy się
w kierunku Garibaldiego ?.

Zresztą niech każdy
sobie łazi jak chce . Czasami warto zboczyć z głównego szlaku i zajrzeć do jakiejś bocznej uliczki .

Parę wniosków i spostrzeżeń po wędrówce to : uderzające są podobieństwa z
Barceloną , szczególnie w nozdrza uderzają ?, mijając kafejki , puby, wszędzie
czuć zioło.

To co mnie zaskoczyło to ze lokalni są tak pomocni, w żadnym miejscu
jeszcze nikt tak często nie pytał, czy nie pomóc ?, jak widział ze rozkładam mapę,
to było niewymuszone i serdeczne, super.

Cos co się rzuca w oczy, to rozwieszone pranie, czym biedniejszy miejsce ,
bardziej odrapany dom, tym więcej prania suszącego się na balkonach.

Jadłem pizzę w wielu miejscach i państwach , ogólnie to raczej unikam tego włoskiego
wynalazku, ale to co można zjeść w Neapolu to najwyższa półka ,


wszystko tak
dobrane, skomponowane , składniki , grubość ciasta , to Luciano Pavarotti wśród
pizz świata ? ,tego się nie da opisać to
trzeba spróbować .

Ciąg dalszy już wkrótce ,

a poniżej link do fotek

https://zdjecia.podrozemaleiduze.eu/#collection/289085