wszystko ma swój początek i koniec , jak każde spotkanie przeobraża
się w rozstanie , tak i nadszedł czas pożegnania
z Tajlandią. Natura, kuchnia, klimat,
kultura – to rzeczy dla których warto tu
przyjechać, każdy znajdzie coś dla siebie, od pułapek turystycznych i skupisk
ludzkich z ‘’reprezentantami’’ z wszystkich zakątków świata po miejsca
odosobnienia i samotnie , od luksusowych hoteli po hostele, Tajlandię można odkrywać
w pojedynkę jak i przebierać w ofertach zorganizowanych wycieczek, a
powiedzenie ze :’’.. Tajlandia to była tania ‘’nie jest do końca aktualne (
przynajmniej poza sezonem ?) , hotele trzy- i cztero-gwiazdkowe
w cenie od 50 do 100 zł za dobę do tego czasami ze śniadaniem -da się wytrzymać.
Pora deszczowa czy monsunowa ?, hmmm- no cóż ja mogę wam powiedzieć ? , oby każde
lato było takie w Polsce ? , czasami się zachmurzyło i pokropiło
, taki prawdziwy deszcz padał właściwie tylko raz, jak ostatniego dnia przed
wylotem przemieszczałem się z Ao Nang do Bang Tao .
Na chwilę wpadniemy do Polski ,
to chyba jeden z brzydszych medali jaki wybiegałem ,
ale bieg ‘’Kamiennych Weselników’’
w Somoninie był najciekawszym jeżeli chodzi o trasę , Szwajcaria Kaszubska, pagórki
, lasy , jeziora , nawet lekki deszczyk nie przeszkadzał , po co do jakiejś Tajlandii
latać ???
Hotel w Bang Tao , Cassia Phuket
zrobił na mnie wrażenie , pomijam ciekawe usytuowanie nad laguną,
budynek jest
tak skonstruowany że wewnątrz czuć orzeźwiający
powiew bez żadnego wspomagania urządzeń wentylacyjnych i klimatyzacyjnych.
Nie wiem czy to wymysł Tajski, czy
wywodzi się z innego państwa, ale praktycznie wszędzie można było zanurzyć nogi
w akwarium i pozwolić małym rybkom aby je poobgryzały , taki dodatek do biznesu,
biuro podroży, fryzjer czy salon masażu.
Zamoczyłem tylko jedną nogę bo druga się jeszcze nie zagoiła po wypadku ( zniżki
nie dostałem ?) , rybki nieśmiało zaczęły oblepiać
kończynę , początkowe łaskotanie przerodziło się w coraz to bardziej
zdecydowane szczypanie , wcinały moja nogę na żywca , chociaż może nie na żywca,
w każdym razie martwy i rozmiękczony naskórek z nogi chyba im smakował.
Uczucia miałem mieszane po tym ‘’zabiegu’’
, każdy powinien spróbować na własnej skórze, jakiegoś widocznego efektu nie było
, ale do moich podeszew to raczej rekin albo ryba piła bardziej by pasowały?.
Tak siedząc i karmiąc rybki
swoim kulasem, kontemplowałem nad tym : co by się stało jak by to zobaczyli działacze
Greenpeace ? . , nie wiem oczywiście ile w tym jest prawdy, ale znajomy mi opowiadał
historię jak sobie zasnął na plaży i obudził się jak grupka ‘’zielonych’’ wtaczała
go do wody, w związku z tym ze jest słusznej postury podobno pomylili go z jakimś
chronionym ssakiem morskim.
Greenpeace się nie pojawił i się
nie dowiedziałem co by było gdyby było ?
Czas wracać do rzeczywistości ,
bohaterowie są zmęczeni.
No i parę fotek
https://zdjecia.podrozemaleiduze.eu/#collection/289017
P.S.
Po poście
w którym pisałem o internacjonalizacji ‘’Januszków’’ i ‘’Grażynek’’ , dostałem parę
wiadomości : …..mój teść to Janusz, i to na prawdę bardzo fajny facet , …. moja
ciotka ma na imię Grażyna i to mądra kobieta.
Mogę
powiedzieć tylko tyle – ja tego nie wymyśliłem !
Poniższy
tekst powinien trochę przybliżyć ‘’J. i
G.’’
Kim
są „Janusze”, „Seby” i „Grażyny”?
Jak czytamy
na stronie internetowej PWN, „Janusz, Grażyna i Sebastian, to imiona,
które w ostatnich latach skupiły na sobie liczne stereotypy. Janusz to
mężczyzna w średnim wieku, otyły, z wąsami, którego ulubioną rozrywką jest
oglądanie telewizji i picie piwa. Grażyna to nie grzesząca inteligencją,
lubująca się w zakupach i plotkach życiowa partnerka Janusza. Ich syn Sebastian
kiedyś byłby nazwany dresem, a dziś jest po prostu Sebą lub Sebixem. Ogolony na
łyso lub z bardzo krótkimi włosami jest osiedlowym cwaniakiem, który czasem
zagra w piłkę. Rodzina taka skupia na sobie główne negatywne cechy Polaków,
które sami zauważamy i których najbardziej się wstydzimy”. Pojawia się też porównanie do telewizyjnej
rodziny Kiepskich.
Internetowy
słownik slangu i mowy potocznej (miejski.pl) przedstawia kilka definicji
określenia „Janusz”, które najczęściej odnoszą się do osoby słabo
znającej się na danej dziedzinie czy zagadnieniu. Janusz odznacza się
prymitywnym zachowaniem, najczęściej „wyobrażany jest jako mężczyzna w
średnim wieku, z wąsem, ubranym w biały podkoszulek, czarną, skórzaną kurtkę
oraz koniecznie białe skarpetki i sandały, trzymający reklamówkę z dyskontu –
jednakże każdy tym Januszem może być; ukazuje małomiasteczkowość, ignorancję
oraz święte przekonanie, że „ja wiem lepiej”.
Eksperci PWN
dodają, że definicja taka „pasuje częściowo i do „cebuli”.
Janusz to także „ignorant” w szerszym znaczeniu, np. „janusze
biznesu”. Nie wiemy, dlaczego akurat to imię zyskało takie znaczenie
wtórne”.
RadioZET.pl/PWN/Miejski.pl/SA
